قالب تزریق و چاپ سه بعدی دو فرآیند تولیدی هستند که به دلیل تطبیق پذیری و توانایی ایجاد طرح های پیچیده در سالهای اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده اند. در حالی که هر دو تکنیک مزایا و مضرات خود را دارند ، بسیاری از افراد تعجب می کنند که آیا چاپ سه بعدی در نهایت جایگزین قالب تزریق خواهد شد.
برای پاسخ به این سؤال ، مهم است که ابتدا درک کنیم که چگونه هر فرآیند کار می کند. قالب تزریق شامل ذوب گلوله های پلاستیکی و تزریق مواد مذاب در یک حفره قالب است. پس از خنک شدن پلاستیک و سخت شدن ، قالب باز می شود و محصول نهایی آن بیرون می رود. این فرآیند به طور معمول برای تولید انبوه قطعات یکسان استفاده می شود و با طیف گسترده ای از مواد از جمله ترموپلاستیک ، پلیمرهای ترموزاسیون و الاستومرها قابل انجام است.
از طرف دیگر ، چاپ سه بعدی از یک فایل دیجیتال برای ایجاد یک لایه شی فیزیکی به صورت لایه استفاده می کند. این روند شامل ذوب یک رشته یا رزین و اکسترود کردن آن از طریق نازل برای ساختن جسم از پایین به بالا است. چاپ سه بعدی اغلب برای نمونه سازی و تولید دسته های کوچک از قطعات با هندسه های پیچیده استفاده می شود.
در حالی که هر دو قالب تزریق و چاپ سه بعدی از مزایای خود برخوردار هستند ، هر یک از آنها مزایا و مضراتی متمایز دارند که باعث می شود آنها برای برنامه های خاص مناسب تر شوند. قالب تزریق برای تولید با حجم بالا قطعات یکسان ایده آل است ، زیرا می تواند قطعات را به سرعت و کارآمد تولید کند. همچنین برای مقادیر زیاد مقرون به صرفه تر از چاپ سه بعدی است. با این حال ، هزینه های مقدماتی طراحی و ساخت قالب می تواند بسیار زیاد باشد ، و این امر باعث می شود که برای تولید کوچک کمتر امکان پذیر باشد.
از طرف دیگر ، چاپ سه بعدی برای تولید قطعات با حجم کم قطعات یا نمونه های اولیه با هندسه های پیچیده ایده آل است. همچنین انعطاف پذیر تر از قالب تزریق است زیرا می توان تغییراتی در پرونده دیجیتال ایجاد کرد و به سرعت چاپ شد. با این حال ، چاپ سه بعدی می تواند کندتر و گران تر از قالب تزریق برای مقادیر بیشتر باشد.
در سالهای اخیر ، چاپ سه بعدی پیشرفت های قابل توجهی در قابلیت های مواد داشته است و اکنون قادر به چاپ با طیف گسترده ای از مواد از جمله فلز ، سرامیک و حتی مواد غذایی است. این امر منجر به افزایش استفاده از چاپ سه بعدی در صنایعی مانند هوافضا ، پزشکی و خودرو شده است که در آن طراحی های پیچیده و قطعات سفارشی لازم است.
با این حال ، با وجود پیشرفت در چاپ سه بعدی ، قالب تزریق هنوز از نظر سرعت و مقرون به صرفه بودن برای تولید با حجم بالا از مزیت قابل توجهی برخوردار است. در حالی که چاپ سه بعدی ممکن است در نهایت جایگزین قالب تزریق برای برخی از برنامه های کاربردی شود ، بعید است که به دلیل محدودیت های آن از نظر سرعت و هزینه تولید ، فرآیند را به طور کامل جایگزین کند.
در پایان ، در حالی که چاپ سه بعدی در سالهای اخیر پیشرفت های قابل توجهی داشته و به یک فرایند تولید به طور فزاینده ای تبدیل شده است ، بعید است که به طور کامل جایگزین قالب تزریق شود. هر دو فرایند مزایا و مضرات خود را دارند و برای برنامه های خاص مناسب تر هستند. از آنجا که فناوری همچنان در حال تحول است ، به احتمال زیاد هم قالب تزریق و هم چاپ سه بعدی همچنان نقش مهمی در صنعت تولید دارند.
