قالب تزریق یک روش تولید محبوب است که امکان تولید قطعات پلاستیکی با کیفیت بالا با تحمل های محکم و هندسه های پیچیده را فراهم می کند. با این حال ، محدودیت های خاصی در اندازه قطعات وجود دارد که می توانند با استفاده از این روش تولید شوند.
محدودیت اندازه در قالب تزریق در درجه اول با اندازه قالب مورد استفاده برای تولید قطعات تعیین می شود. قالب از دو نیمه تشکیل شده است که به گونه ای طراحی شده اند که در کنار هم قرار بگیرند و یک حفره به شکل قسمت مورد نظر ایجاد کنند. پلاستیک مذاب سپس تحت فشار زیاد به حفره تزریق می شود و پس از خنک شدن و جامد شدن ، قالب باز می شود و قسمت تمام شده بیرون می رود.
اندازه قالب توسط تعدادی از عوامل محدود است ، از جمله اندازه دستگاه قالب گیری تزریق که مورد استفاده قرار می گیرد ، فضای موجود در تأسیسات تولید و هزینه تولید قالب های بزرگتر.
به طور کلی ، قالب تزریق برای تولید قطعات کوچک و متوسط به بهترین وجه مناسب است ، به طور معمول آنهایی که ابعاد کمتر از 12 اینچ در هر جهت دارند. با این حال ، قطعات بزرگتر را می توان با استفاده از قالب های مختلفی که در کنار هم مونتاژ می شوند یا با استفاده از دستگاه های قالب گیری تزریق بزرگتر تولید می شوند ، تولید شوند.
عامل دیگری که می تواند بر اندازه قطعاتی که می توانند با استفاده از قالب تزریق تولید شوند ، تأثیر بگذارد ، ماده ای است که مورد استفاده قرار می گیرد. برخی از مواد مانند ترموپلاستیک دارای خاصیت جریان بهتری هستند و می توانند برای تولید قطعات بزرگتر از سایرین استفاده شوند.
همچنین شایان ذکر است که قطعات بزرگتر ممکن است به زمان خنک کننده طولانی تر نیاز داشته باشند ، که می تواند زمان چرخه را افزایش داده و میزان کلی تولید را کاهش دهد. این امر به این دلیل است که بخش های ضخیم تر قسمت برای خنک کردن و جامد شدن از بخش های نازک تر طول می کشد.
در نتیجه ، در حالی که قالب تزریق یک روش تولید همه کاره و کارآمد است ، محدودیت های خاصی در اندازه قطعات وجود دارد که می توانند با استفاده از این روش تولید شوند. اندازه قالب ، فضای موجود و مواد مورد استفاده همه عواملی هستند که می توانند بر اندازه قطعات تولید شده تأثیر بگذارند. با این حال ، با برنامه ریزی و طراحی دقیق ، می توان قطعات بزرگتر را با استفاده از قالب تزریق تولید کرد ، البته با برخی از چالش ها و ملاحظات اضافی.
